بنابر گزارش ایسنا، میناکاری را هنر عشق و آتش توصیف می نمایند، عشقی که به واسطه هنر روی ظروف نقش میبندد و برای ماندگاری به آتش سپرده میشود. پیشینه این تلفیق را به پنج هزار سال تخمین میزند و آن را از جمله مهم ترین هنرهای ایران زمین می دانند و هم اکنون نیز به عنوان یکی از اصلی ترین هنرهای سنتی محسوب میشود.
ایسنا در ادامه آورده است که میناکاری امروزه بیشتر بر روی مس انجام میشود، البته میناکاری بر روی طلا، نقره و سفال نیز انجام می گردد.
میناکاری روی طلا از زیبایی افزون تری برخوردار است، اما طبعاً از آنجا که قیمت تولید و فروش میناکاری روی طلا گران تمام می شود، انگیزه های ساخت آن نیز بسیار کمتر شده است، به همین دلیل است که هم اکنون اغلب میناکاری و بر روی مس و سفال انجام می گردد.
به صورت دقیق نمی توان گفت که هنر میناکاری از چه دورانی در ایران شکل گرفت و رایج شد، کاوشهای باستان شناسان در آثار تاریخی نشان میدهد که حتی از دوران هخامنشیان آثاری از هنر میناکاری کشف شده است، به هر روی امروزه هنر میناکاری یکی از مهم ترین شاخه های صنایع دستی ایران است و شهر اصفهان را میتوان پایتخت هنر میناکاری دانست.
ساخت یک ظرف یا قطعه میناکاری چندین مرحله را در بر میگیرد، ابتدا ظرف مورد نظر توسط استاد مسگر ساخته میشود، سپس استاد میناکار ظرف را با لعاب سفید رنگ پوشش میدهد که سه الی چهار بار این لعاب دهی صورت میپذیرد تا به سطحی صاف و صیقلی تبدیل گردد و سپس در کوره با دمای ۷۰۰ درجه حرارت میبیند تا رنگ لعاب ثابت شود. سپس در مرحله بعد با رنگ های گوناگون روی سطح، نقوش مورد نظر کشیده میشود و دوباره به کوره با حرارت ۴۰۰ درجه میرود تا رنگ ها ثابت شود و پس از پرداخت نهایی محصول میناکاری شده آماده ارائه و عرضه است.
برچسبهاصنایع دستی میناکاری